به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ قطعا «جنگ قدرت» واژه مناسبی برای توصیف آن‌چه که مدتهاست در گروه «فلسفه علم» دانشگاه صنعتی شریف می‌گذرد، نیست. ماجرا از یک نزاع بر سر قدرت فراتر است، اساساً گروه «فلسفه علم» شریف و آن ساختمان کوچک «قدرت» محسوب نمی‌شود که کسی بخواهد برایش بجنگد. داستان، بر سر یک نزاع داغ فکری است. یک تقابل جدی میان دو آبشخور اندیشه‌ای که یکی از علم دینی و تعهد به آن سرچشمه گرفته و دیگری که دقیقاً نمی‌دانیم کجاست از جای نامعلومی نشأت گرفته است!
مشکل دانشگاه صنعتی شریف که با بازنشسته کردن اجباری استادان متخصص و متدین این مرکز علمی کلید خورده بود، هم اکنون با اُفت شدید علمی آن، ابعاد گسترده تری را به خود گرفته است. به منظور یافتن پاسخی برای این افت علمی به سراغ دکتر جعفر چاوشی، که علیرغم همه تهدیدها، به افشاگری خود از وضعیت فعلی این دانشگاه ادامه میدهد رفتیم، تا عوامل این افت علمی را از زوایای دیگری مورد بررسی قرار دهیم.
در قسمت اول به گفتگوی مفصلی با عضو هیئت علمی گروه «فلسفه علم» دانشگاه صنعتی شریف نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید؛
* آقای دکتر همانگونه که جنابعالی هم مستحضرید بنا به سند تایمز جهانی در سالهای اخیر دانشگاه صنعتی شریف، افت بی‌سابقه‌ای را از لحاظ علمی تجربه کرده است، مایلیم ارزیابی جنابعالی را از این موضوع جویا شویم.
- اصولاً افت علمی معلول افت اخلاقی است. شما هیچ انحطاطی را سراغ ندارید که ریشه در انحطاط اخلاقی نداشته باشد.
این سجایای اخلاقی است که تعهد، وجدان کاری، کوشش برای تحصیل علم، رقابت‌های سالم و خلاصه پیشرفت های علمی و فنی را سبب میشود. بنابراین در دانشگاهی که خصایص اخلاقی در آن به بوته نسیان سپرده شده اند، نمی‌توان انتظار هیچگونه پیشرفتی را داشت.
فاجعه در این دانشگاه زمانی است که بدانیم اکثریت اعضای هیئت علمی آن نیز، به وضع موجود تن داده‌اند و لب به اعتراض نمی‌گشایند.
اگر بخواهید دریافت ملموسی از وضع فعلی آن داشته باشید باید بگویم که این دانشگاه هم اکنون حال و هوای شهر کوفه در زمان حضرت مسلم را داراست! یعنی رئیس و معاونینش هر صدای اعتراضی را به شدت در نطفه خفه می‌کنند. طنز قضیه آنست که این ایادی جور، پرده دینداری هم به چهره دارند و تزویر می کنند! رییس دانشگاه در صف اول نماز جماعت دانشگاه حضور می یافت و در همان حال دست انجمن اسلامی دانشجویان را برای دین زدایی از دانشگاه باز می گذاشت ، تنها وتنها برای آنکه هم دینداران و هم دین زدایان دانشگاه را از خود خشنود کند!معاون آموزشی او آقای رشتچیان، از پایبندی به قانون دم می زد و در همان حال قوانین کشور را زیر پا می گذاشت و با دور زدن قانون به کسب در آمدهای نا مشروع می پرداخت.
اما وضعیت مرکز جذب دانشگاه فاجعه بار تر از آن که به تصور آید. مدیران این مرکز در همین سالهای اخیر با بهانه های واهی دست رد به سینه بسیاری ازمتخصصین ایرانی فارغ التحصل از دانشگاههای مهم دنیا زده اند- متخصصینی که فقط و فقط به عشق انقلاب به میهن عزیز باز گشته و برای خدمت به این دانشگاه مراجعه کرده بودند. تنها هدف این مدیران از چنین رفتار ی ماءیوس کردن این متخصصین متعهد و مجبورکردنشان به باز گشت به محل اقامت اولیه خود بوده است. زیرا عقاید مذهبی و انقلابی آنان را برای خود و روءسایشان خطری بالقوه تلقی می کردند .این مدیران موظفند تنها به هم مسلکان غربگرای خود روی خوش نشان دهند.
آری ، دانشگاه شریف چنین حال و روزی دارد و ما هم در سالهای اخیر با چنین افرادی سر و کار داشتیم. در چنین وضعیتی متاسفانه مبارزه با آنها هم بسیار مشکل است – کسانی که به قول شاعر
خرقه پشمین از برای کد کنند
«بو مسیلم»را لقب احمد کنند
صرفنظر از همه این بی عدالتی های رایج در این دانشگاه، بزرگترین ظلمی که اولیای آن در حق دانشجویان روا داشتنند و اکنون نیز به آن ادامه میدهند، آنست که ذهن برخی از دانشجویان را با تبلیغات مسموم خود از آرمانهای انقلاب تهی کردند .
نتیجۀ چنین سیاستی همین سردرگمی دانشجویان، خروج بی رویۀ نخبگان از کشور و آلودگی برخی از آنان به فساد ذهنی است که امروزه شاهدش هستیم.
مدتی است که در رسانه ها از فرار دو تابعیتی هایی که به بیت المال دستبرد زده اند گفتگو میشود که در جای خود کاری بسیار پسندیده است، مع الاسف این رسانه ها از فرار مغزها که به مراتب زیانبار تر از دستبرد این افراد است سخنی به میان نمی آورند.
بنابراین حتی بمنظور روشنگری و رضای خدا هم که باشد «وقت آنست که این پرده تزویر به یک سو فکنم» و به افشاگری بپردازم. تا به مردم ایران نشان دهم چه اشخاصی اکنون در صدد پایمال کردن خون شهدای انقلاب هستند.
* جنابعالی معتقدید که انجمن اسلامی دانشجویان شریف همان خط فکری را دنبال میکند که در دستور کار رئیس دانشگاه، دایر بر دین زدایی از دانشگاه است. ممکن است یکی از دلایل خود را برای این منظور بیان کنید؟
- بله، پیش از پاسخ دادن به این سوال لازم است یاد آور شوم که انجمن اسلامی دانشجویان یک اتاق فکر مرکزی دارد که همه انجمن های اسلامی مستقر در دانشگاهها از آن تغذیه میشوند.
بنابراین نقد یکی همۀ آنها منجمله انجمن اسلامی دانشگاه شریف را در بر خواهد گرفت.
حال به سوال شما بر میگردم، قطعا شما هم مثل من مناظره ای را که بین نمایندۀ اسبق بسیج دانشجویی دانشگاه تهران با نمایندۀ اسبق انجمن اسلامی دانشگاه علامۀ طباطبایی در شنبه شب 16 آذر 1398در برنامۀ جهان آرای شبکه افق جربان داشت، از نظر مشاهده کرده اید.
در این مناظره آقای ذولفقاری نمایندۀ انجمن اسلامی ضمن اشاره به وضع اسفناک سیاسی و اقتصادی کشور (که معلول بی تدبیری دولت کنونی است)، نسخۀ این انجمن را برای برون رفت ازاین بحران اینگونه صادر کرد که باید همۀ تشکل های دگر اندیش سیاسی همچون مارکسیست ها، همانند دهۀ 60 با در دست داشتن پرچم های خود در دانشگاههای کشور، آزادانه به فعالیت بپردازند و نظریاتشان را بگوش ملت برسانند و قضاوت دربارۀ این نظریات هم به عهدۀ خود ملت وا گذاشته شود. چرا که ملت ما عقل دارد و خوب را از بد تشخیص میدهد.
البته این فعال دانشجویی جرات نکرد همۀ حرف دلش را بر زبان اورد، ولی از فحوای کلامش پیدا بود که تشکلهای مورد نظرش همانا طرفداران حزب خائن توده، نهضت آزادی، حزب منحلۀ دموکرات کردستان ایران و گروهکهایی همچون چریکهای فدایی خلق و پیکار و غیره بوده اند. چرا که ما غیر از این تشکل ها دگر اندیش دیگری نداریم. بعبارت دیگر درخواست شخص اخیر، در این خلاصه میشود که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به این تشکلهای به اصطلاح دگر اندیش برای فعالیتهایشان هم پول بدهد و هم دست آنها را در تبلیغ علیه نظام آزاد بگذارد.
باید به این فعال دانشجویی گوشزد کرد که خوابی که او و همکارانش برای کشور دیده اند هیچ وقت تعبیر نخواهد شد زیرا همین ملت شریف ایران در دهۀ 60 و پس از آن بهنگام مشاهدۀ جنایات بی حد و حصر همین تشکلها پشت سر رهبر کبیر انقلاب امام خمینی ایستادند و طومار آکنده از خیانت آنها را در هم پیچیدند.
وانگهی در زمانی که مارکسیسم سالهاست که به زباله دان تاریخ رفته و در زادگاهش زیر خروارها خاک مدفون گشته چرا ما در کشور دینمدارمان باید نبش قبر کنیم و اجازۀ تبلیغ این نحلۀ الحادی را به طرفدارانش دهیم.
اما تالی فاسد این پیشنهاد آن است که نظام از آرمانهای خود عدول کند و به یکباره همانند قبل انقلاب، خرید و فروش و استعمال مشروبات الکلی را آزاد بگذارد، مزاحم مروجین مراکز فحشا نشود و خلاصه دست جوانان را در ارتکاب به کارهای ناشایست باز بگذارد. به این بهانه که افراد کشور همگی عقل دارند و راه را از چاه به خوبی تشخیص میدهند! این فعال دانشجویی (اگر هم او را در ارائۀ نظریاتش مغرض ندانیم) از این حقیقت غافل است که اگر نفس امارۀ آدمی بحال خود رها شود، دیگر هیچگونه قید و بندی را نمی پذیرد و در نهایت قوۀ عاقله اش را هم در راه هوای نفسانی اش به قربانگاه می فرستد.
بنابر این مردم ما هوشیارتر از آنند که به چنین ورطۀ هولناکی گرفتار آیند. آن مردمی که در همین چند ماه پیش با مشت های گره کرده درتظاهرات میلیونی خود پاسخ آنارشیست های مزدور و وطن فروش را دادند به آنارشیستهای دیگری در قالب تشکل های دانشجویی دگر اندیش نیز قطعا روی خوش نشان نخواهند داد. ما نیز به این فعال دانشجویی و همفکرانش می گوییم:
برو این دام بر مرغ دگر نه
که عنقا را بلند است آشیانه
این یکی از صدها اندیشه انحرافی جریان حاکم بر انجمن اسلامی کذایی است بنابراین حمایت از چنین انجمنی بوسیلۀ رئیس و معاونین او چه توجیهی جز همصدایی با آنان دارد.
* چگونه افرادی با چنین ویژگی‌هایی که شمردید هم اکنون ادارة امور این دانشگاه را برعهده دارند؟
- این موضوعی است که شما و همکارانتان باید در پی آن باشید و برای مردم ایران تشریح نمایید، استنباط من این است که تک تک این افراد روی حساب و با مطالعه قبلی برای اجرای نقشی از پیش طراحی شده برای دانشگاه انتخاب شده‌اند. البته این موضوع حاصل تجربۀ سالهای اخیر من در این دانشگاه است .
نکتۀ قابل تامل دیگری که باید همه ما از آن آگاه شویم، این است که فساد همواره از بالا یعنی از طرف طبقه دانشگاهی، به سوی اقشار پایین جامعه سرایت میکند.
به قول مولوی: «ماهی از سر گَنده گردد نی ز دم.»
هم به این جهت است که دشمنان ما از آغاز انقلابمان کوشیده‌اند تا دانشگاههای ما را تحت استیلای خود درآورند و پس از آن ضربۀ نهایی را بزنند که بخواست خدا و ایثار گری جوانان ما تا کنون موفق نشده اند. با اینحال هر گونه غفلت ما می تواند زیانهای جبران ناپذیری را نصیبمان کند.
با توجه به همین خطری که اکنون دانشگاه شریف را تهدید می کند، به این گفتگو آمده ام. شما می‌توانید از لابلای حرف‌هایم به آسانی پاسخ خود را بگیرید.
*خواهش می کنم بفرمایید.
- برای پیگیری بهتر موضوع چند سال به عقب برمی‌گردیم- سالهای شروع کار رئیس فعلی. این شخص از ابتدای ریاست خود ، سیاست تعامل با غرب و نگاه به خارج را پیش گرفت. در پرتو همین سیاست بود که استادان متدین و دلسوز یکی پس از دیگری به بهانه‌های مختلف بازنشسته اجباری شدند- کاری که نه تنها با عقل سلیم مغایرت داشت ، بلکه با اهداف انقلاب اسلامی نیز در تضاد کامل بود. متأسفانه از این اساتید برکنار شده صدای اعتراضی شنیده نمی‌شد.
در این میان تنها دکتر مهدی گلشنی بود که در سخنرانی‌هایش لب به اعتراض می‌گشود و از در نصیحت با رئیس دانشگاه وارد می‌شد تا او را از ادامۀ کارهایش باز دارد. در همین زمان من هم ضمن نامه‌ای خطاب به رئیس دانشگاه از برخی کارهای ناشایست جاری در دانشگاه انتقاد کردم . با این حال گوش شنوایی برای شنیدن این حرفها وجود نداشت. آقای دکتر فتوحی، لجوجانه کارهایش را دنبال می‌کرد.
با تداوم این کارهای ناروا، کاسۀ صبر دکتر گلشنی هم لبریز شد و مشارالیه در یکی از جلسات پر ازدحام دانشگاه ، طی نطق آتشینی که از آن به وصیت نامه هم تعبیر شد، صِراحتاً رئیس دانشگاه و معاونینش را آماج شدیدترین انتقادات بحق خود قرار داد و گفت که دانشگاه در روندی که در پیش گرفته محکوم به سقوط است.
این سخنرانی چالش برانگیز که انعکاس وسیعی، هم در داخل و هم در خارج دانشگاه داشت ، دشمنی رئیس دانشگاه و معاونانش را با ایشان دو چندان کرد.
*این دشمنی را آنان چگونه ابراز می‌کردند؟
- البته آنان که برنامه‌ای برای حذف دروس دکتر گلشنی وبرکناری‌اش از ریاست گروه فلسفه علم ، تدارک دیده بودند این دشمنی را ظاهراً ابراز نمیکردند. با این حال قرائنی از یک توطئه در حال وقوع حکایت داشت.
* ممکن است یکی از این قرائن را نام ببرید؟
- بله، در همین سال تحصیلی یعنی 1397 بخشی از دانشجویان گروه فلسفه علم را کسانی تشکیل می‌دادند که به تازگی از حوزه علمیه ویا دانشگاه مفید قم آمده بودند. در بین آنها دانشجوی دختری بود که از همان شروع ترم از سوی دانشگاه و نه از طرف رئیس گروه، عهده‌دار نشر مجله‌ای به نام «جرأت اندیشیدن» شده بود. این نشریه که مطالبش نه با علم ارتباط داشت و نه با فلسفه علم ، شامل مطالب پراکنده‌ای بود که بیشتر مأخوذ از اینترنت بود. سطح آن نیز از سطوح روزنامه‌های دیواری دانش‌آموزان دبیرستانی فرا تر نمی رفت.
در روز های اول انتشار متوجه نشدیم که هدف از نشر این به اصطلاح مجلة بی‌محتوا چیست. اما مطرح شدن نام ابراهیم آزادگان با عنوان مدیر آن ، ما را به فکر فرو برد و بر آن داشت تا بدانیم که نقشه ای در کار است تا از این اسم برای منظوری که فعلا بر ما مجهول است بهره برداری شود.
در آن روزهای پر التهاب دشمنی رییس دانشگاه با دکتر گلشنی ، سایۀ سیاه تهدید هم بر سر گروه فلسفه علم سنگینی می‌کرد، نوعی سر درگمی بر اذهان حاکم بود.این سر در گمی را می توانستیم از چهرۀ دانشجویان به خوبی احساس کنیم.زیرا شایع شده بود که رییس دانشگاه، قصد برچیدن گروه فلسفه علم را دارد. برای جلوگیری از این کار هم، همایش کوچکی در دفاع از گروه فلسفه علم و با حضور رییس دانشگاه ، از سوی برخی از دانشجویان این گروه بر پا گردیده بود.
حاصل کلام این است که در آن سال که یکی از تاریکترین ودشوار ترین سالهای خدمت من در دانشگاه بود همه چیز در جوی از بی اعتمادی و التهاب غوطه می خورد. رییس دانشگاه و معاونینش موفق شده بودند اغلب استادان را با با خود همراه و آنان را به سکوت وادار کنند. تنها من بودم که زبر بار این ننگ نرفتم. خلاصه دانشگاه آبستن حوادثی ناگوار بود. تا آنکه روزی یکی از دانشجویان گروه که با معاونی از دانشگاه قرار ملاقات داشت، تصادفاً وارد جلسه‌ای گردید بود که موضوع بحث آن کنار زدن دکتر گلشنی از ریاست گروه و حذف درسهایش بود. این دانشجو از من خواست این خبر را فورا به دکتر برسانم و از توطئه ای که در راه است آگاهش کنم . من هم بی‌درنگ با دکتر ملاقات کردم و مطلب را به ایشان ابلاغ نمودم.
با آگاهی که از فعالیت های پشت پرده دکتر حسینی علیه دکتر گلشنی داشتیم، همه توجه مان به سوی او معطوف شد.
من منتظر بودم تا واکنش دکتر گلشنی را به این خبر دریابم. آقای دکتر معمولاً در مکالمات خود از اصطلاحات قرآنی و اسلامی سود می‌جوید. این بار نیز با شنیدن چنین خبری لبخند تلخی زد و فرمود: «جوری را هم نمی‌خورد». اشاره دکتر به کلام حضرت امام حسین (ع) خطاب به ابن سعد ملعون بود.
قسمت دوم گفتگو را در روزهای آینده بخوانید...
