به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ توکلی در بخشی از این نامه اول به بخشی از امتیاز های بی سابقه و خاص این رانت اشاره کرده بود و در نامه دومی که به علی لاریجانی نوشته بود، حکم تایید این تبعیض و انحصار در قرارداد را یادآور شد. کاسبان تحریم که این دولت مدعی حضور آنها در دوره پیشین بودند، و رییس جمهور خواستار برخورد با آنها شده بود امروز با قراردادی چند هزار میلیاردی و در دولت یازدهم جولان می دهند و از امتیازهایی خاص تر و بی سابقه تر بهره می برند.
واژه کاسبان تحریم برای کسانی از سوی دولتمردان یازدهم بکار برده شد که در شرایط ویژه تحریمی چند سال اخیر توانسته بودند، با سفته بازی، احتکار، واردات و صادرات کالاهای مورد نیاز کشور و گرفتن امتیازهای ویژه به بهانه دور زدن تحریم ها، ثروت های هنگفتی کسب کنند. عده ای در فضای سفته بازی، عده ای دیگر در دلالی سکه و ارز، عده ای نیز از افزایش قیمت ها به بهانه کمبود کالا و.... توانسته بودند جولان زیادی در بازارها بدهند. بخشی از کاسبان تحریم نیز کسانی بودند که از رانت های دولتی برای واردات کالاهای اساسی استفاده می کردند.
آنچه که به گفته توکلی باردیگر و در دولت تدبیر و امید حسن روحانی اتفاق افتاده است. نماینده مردم تهران در بخشی از نامه دوم خود می نویسد:« علاوه بر موضوع خطیر بودن مسئله انحصار در بازار کالای اساسی، آنچه مرا در اعتراض و جدیت در پیگیری مصمم کرده این است که این اعطای رانت در این دولت، اولین مورد است و باید آخرین مورد باشد. از وقتی احساس کردم گویا موضوع از سر اشتباه نبوده یا اگر هم از سر غفلت بوده، لجاجت دارد پرده‌پوشی می‌کند، مصمم‌تر گشته‌ام تا در این دولت گرفتاری‌های ایام گذشته تکرار نشود.»
اما نکته با اینکه میزان این رانت، و مبلغ آن تقریبا برابر همان سه هزار میلیارد معروف است- که اخیرا یکی از متهمان اصلی آن مه آفرید امیرخسروی اعدام شد- اما از سوی رسانه های حامی دولت و روزنامه اصلاح طلب در یک خط خبری هماهنگ به فراموشی سپرده شد. انگار نه خوانی آمده و نه خوانی رفته است.
برای مثال همین احمد توکلی اگر در دوره پیشین کلمه ای در انتقاد از دولت نهم و دهم به زبان می آورد به تیتر یک رسانه های اصلاح طلب بدل می شد، اما حالا که زبان به اعتراض به فسادی بی سابقه در دولت مورد حمایت این رسانه ها گشوده است، در سانسور خبری کامل قرار گرفته است.
بیش از سی روزنامه حامی دولت که در طول ماههای گذشته به دفاع از همه وجوه دولت پرداخته اند و تاب ذره ای نقد به روحانی و عملکرد وی را ندارند، حتی در مورد فسادهای محرز و عیوب آشکار دولت یازدهم نیز سیاست سکوت پیش گرفته اند.
این روزنامه ها و رسانه ها، با سانسور این فساد 650 میلیون یورویی وبه جای اشاره و انتقاد و اعتراض از دولت به خاطر این رانت بزرگ، همه نقطه توجه خود را به مسئله «انتقاد از سیاستهای هسته ای دولت» توسط گروههای مردمی معطوف کرده اند.
سیاه لشکرهای قلمی حامی دولت یازدهم در دژی پولادین و با در اختیار داشتن بیش از سی روزنامه و 50 سایت خبری، از یک برگ کاغذ نقد به توافقنامه ژنو عصبانی شده اند و با استفاده از تعبیر شبنامه برای آن، سعی در بزرگنمایی این حرکت علیه دولت نموده اند.
دولت ضعیف پایه که پیش از این برخی از صاحبنظران سیاسی به آن اشاره کرده بودند، یکی از نمودهای خود را این روزها در دلواپسی و بی تابی لشکر رسانه های حامی دولت برای خاطر یک برگ کاغذ می یابد.
اتفاقی که پیش از این و پس از ثبت نام 96.8 درصد مردم در مرحله دوم یارانه ها نیز رخ داد و رسانه های حامی دولت به جای بررسی چرایی این بی اعتمادی اقتصادی با بزرگنمایی از مستندی که شش ماه از اکران آن گذشته بود، سعی در به محاق بردن مسئله ثبت نام اکثریت مردم بودند.
