نـــامــــه‌ای «اتفـــاقــــی»؟!

خبرنامه دانشجویان ایران: این روزها نامه منتشر شده از سوی وزرای اقتصاد، صنعت، دفاع و تعاون خطاب به رییس جمهور منابع رسانه ای زیادی را درگیر خود کرده است. نامه ای که اصل مطلبش ورود کشور از رکود اقتصادی به بحران اقتصادی است. بحرانی که عملاً کشور را فلج خواهد کرد.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تحلیل های رسانه ای پیرامون این نامه اکثرا روی دو موضوع متمرکز شده است. تحلیلی اول مبتنی است بر وجود شکاف در هیئت دولت و اینکه اداره دولت در دست مشاوران رییس جمهور است که همگی سابقه فعالیت امنیتی دارند و نه رییس جمهور و وزرا. تحلیل دوم نیز این است که درز کردن این نامه در این زمان و به این نحو یک بی سلیقگی رسانه ای از سوی این وزرا بوده است. اشکال عمده این تحلیل ها در این است که به دو موضوع مهم نپرداخته اند. یکی محتوای نامه و از آن مهم تر زمان انتشار نامه.

در مورد محتوای نامه همین نکته کافی است که شرایط بازار مرده گونه مسکن، وضعیت اسفناک بورس، رکود تولید و از همه مهم تر نقدینگی فاجعه بار در این دولت عملا ورود به بحران را نوید می دهد. روز گذشته صندوق بین المللی پول یعنی همان نهادی که روحانی و مشاورانش توصیه هایش را چون وحی منزل می دانند در گزارشی شرایط اقتصادی در دوران اجرای برجام را تشریح کرد که با مطالعه آن فقط از کلمه فاجعه می توان برای توصیف استفاده کرد.

رشد اقتصادی 0.82 درصد در سال 2015، کاهش 20 میلیارد دلاری حجم تولید ناخالص داخلی، کاهش کل سرمایه گذاری انجام شده در اقتصاد ایران از 31 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور بوده به 30.74 درصد، عدم تحقق وعده تک رقمی شدن تورم، افزایش 2 درصدی بیکاری در جامعه، افزایش 2درصدی خالص بدهی های دولت، سقوط ازاد  تراز حساب‌های جاری ایران از 15.93 میلیارد دلار در پایان سال گذشته به  1.62 میلیارد دلار در سال اینده.

این ها تنها بخش هایی از این گزارش مفصل بود و به اندازه کافی بیانگر عملکرد ژنرال ها در عرصه اقتصادی است.

اما بخش مهم تر این قضیه به زمان انتشار این نامه مربوط می شود. درست روزی که گزارش نقاط قوت و ضعف برجام توسط کمیسیون ویژه در صحن علنی مجلس قرائت شد ساعاتی بعد این نامه هم در رسانه ها همچون بمبی خبرساز شد. برد خبری این نامه به اندازه ای بود که گزارش ویژه برجام را به حاشیه برد و عملا صدای مخالفان برجام را در گلو خفه کرد.

نکته اصلی در این نامه راه حل ارائه شده برای جلوگیری از بحران اقتصادی است. این راه حل در سرمایه گذاری خارجی خلاصه شده است. سرمایه گذاری که منبع اصلی آن کشورهای غربی هستند و تنها مانع آنها نیز بحث تحریم های مالی است که آن هم با تصویب برجام برطرف خواهد شد.

این موضوع را باید این گونه شرح داد که انتشار متن نامه به هیچ وجه اتفاقی نبوده است بلکه در زمان مناسب و برای تحت الشعاع قراردادن گزارش برجام بوده است تا این مطلب در جامعه پخش شود که تنها راه حل خروج از بحران اجرای توافق هسته ای علیرغم همه معایب است. تحت فشار گذاشتن مجلس از طریق ایجاد بحران های روانی کاذب به صورت دسته جمعی در جامعه راه حل دولت برای عدم پاسخگویی در برابر نمایندگان ملت است. شیوه ای که به نظر می رسد مشاوران رییس جمهور در دو سال گذشته تبحر خود را در اجرای آن به نمایش گذاشته اند.

سوال دیگری که ذهن خواننده نامه را درگیر میکند امضای وزیر دفاع است. امضایی که تعجب همگان را در پی داشت. اما پاسخ این سوال نیز در همان محور مورد اشاره قابل تبیین است. عادی سازی بازرسی از زیرساخت ها و اسرار نظامی کشور توسط جاسوسان غرب در پوشش بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی به بهانه رفع ابهامات برای اجرای هرچه سریعتر برجام از دلایل امضا کردن نامه اقتصادی توسط وزیر دفاع است.

به نظر می رسد فعالیت های مخالفان برجام در چند روز اخیر در زمینه روشنگری ابعاد مختلف توافق هسته ای دولت را وارد فاز مقابله با آنها از طریق عملیات روانی پرحجم و گسترده در سطح جامعه کرده است. عملیاتی که هدفش وادار کردن مردم برای فشار به نمایندگان جهت تصویب سریع و بدون بررسی برجام است.