به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کتاب با روایت کابوسی که آن حضرت، در کودکی دیدند آغاز می شود: " خواب دیدم ! خواب پریشان دیدم. دیدم که طوفان به پا شده است. طوفانی که دنیا را تیره و تاریک کرده است. طوفانی که مرا و همه چیز را به اینسو و آنسو پرت میکند. طوفانی که خانه ها را از جا می کند و کوهها را متلاشی می کند، طوفانی که چشم به بنیان هستی دارد. ناگهان در آن وانفسا چشم من به درختی کهنسال افتاد و دلم به سویش پر کشید. خودم را سخت به آن چسباندم تا مگر از تهاجم طوفان در امان بمانم. طوفان شدت گرفت و آن درخت را هم ریشه کن کرد و من میان زمین و آسمان معلق ماندم. به شاخه ای محکم آویختم. باد آن شاخه را شکست. به شاخه ای دیگر متوسل شدم. آن شاخه هم در هجوم بیرحم باد دوام نیاورد. من ماندم و دو شاخه به هم متصل. دو دست را به آن دو شاخه آویختم و سخت به آن هر دو دل بستم. آن دو شاخه نیز با فاصله ای کوتاه از هم شکست و من حیران و وحشتزده و سرگردان از خواب پریدم... "
و بعد تاویلی که پیامبر (ص) با دیدگانی گریان از این خواب، برای حضرت زینب (س) بیان کردند، آورده شده است : " آن درخت کهنسال جد توست عزیز دلم که به زودی تند باد اجل او را از پای در می آورد و تو ریسمان عاطفه ات را به شاخسار درخت مادرت فاطمه می بندی و پس از مادر، دل به پدر، آن شاخه دیگر خوش می کنی و پس از پدر، دل به دو برادر می سپاری که آن دو نیز در پی هم، ترک این جهان می گویند و تو را با یک دنیا مصیبت و غربت تنها می گذارند."
و تعبیر آن کابوس وحشتناک را، امروز، زینب، در این سرزمین پربلا، صحرای سوزان نینوا، به نظاره نشسته است...
کتاب در 18 فصل گرد آوری شده است که هر کدام، پرتویی از از انوار بی شمار آن حضرت را، در قالب لغات، نمایش می دهد، از قبل از واقعه عاشورا، شب عاشورا و بیعت اصحاب با وفای امام حسین (ع) با عقیله بنی هاشم، تا روز عاشورا و شهادت یکایک اصحاب اباعبدالله (ع)، حضرت علی اکبر (ع) و سپس شهادت طفلان حضرت زینب (س) ( عون و محمد ) و شهادت حضرت عباس علیه السلام تا شهادت علی اصغر شش ماهه، طفل رضیع امام حسین (ع)، و نهایتا اوج فاجعه، یعنی وداع برادر عزیز تر از جان با خواهر بی قرار و حرم عطشانش و سپس شهادت حضرت سید الشهدا (ع)، که هر کدام از مصایب، کوه را متلاشی می کرد. وهمه این فجایع عظیم را حضرت زینب نظاره گر بود و به سفارش برادر، روی نخراشید از این مصیبته های عظیم ؛ : " خواهرم ! روشنی چشمم ! گرمی دلم ! مبادا بی تابی کنی ! مبادا روی بخراشی ! مبادا گریبان چاک دهی ! استواری صبر از استقامت توست. حلم در کلاس تو درس می خواند، بردباری در محضر تو تلمذ می کند، شکیبایی در دستهای تو پرورش می یابد و تسلیم و رضا دو کودکند که از دامان تو زاده می شوند و جهان پس از تو را سرمشق تعبد می دهند. راضی باش به رضای خدا که بی رضای تو این کار، ممکن نمی شود. " فقط نظاره گر بود و کودکان بی تاب را به آرامش فرا می خواند، اما، آرام کردن سه ساله امام حسین (ع)، زهرای ثانی، حضرت رقیه سلام الله علیها آسان نبود ! چون وجود بی قرار این کودک بی تاب، تنها با دیدن سر مبارک پدر، آرام می گرفت...
و زینب چه کشید از این نامردی ها و... اصل مصیبت تازه بعد از عاشورا شروع شد... تحمل مصیبت اسارت و نگاههای حرامی که بر تن حرم، سنگینی می کرد...
و چقدر زیبا این لحظات دشوار را سید مهدی شجاعی، به تصویر کشیده است. در فصل های پایانی، خطبه های غرای آن حضرت در میان مردم کوفه و در مجلس یزید، آورده شده است که بسیار تکان دهنده و در عین حال آموزنده است... تک تک واژگان این کتاب زیبا، بوی غربت و مظلومیت حسین (ع) و خانواده گرامی اش را می دهند و گویی در تمام این مصایب می گریند...
کتاب آفتاب در حجاب، به همت انتشارات نیستان در سال 1389 و با قیمت 5000 تومان در بالغ بر 5000 نسخه به چاپ رسیده است.
