به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ موج دوم حواشی رسانه ای پیرامون بازی مسعود شجاعی و احسان حاج صفی مقابل یک تیم اسرائیلی ظرف یکی دو روز گذشته و به دلیل انتشار خبر محرومیت این دو بازیکن در تیم ملی، مجددا به راه افتاد. در اقدامی جالب و درخور تقدیر، مهدی طارمی در صفحه اینستاگرام خود جمله را به نقل از رهبر انقلاب منتشر کرد که گفتند: رژیم صهیونیستی 25 سال آینده را نخواهد دید.
پس از بازی مسعود شجاعی و احسان حاج صفی که با تیم پانیونیوس یونان قرارداد دارند، مقابل تیم مکابی رژیم صهیونیستی موجی از انتقادات به این دو بازیکن وارد شد و عده دیگر از جمله صفحه رسمی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی و همچنین بازیکنان فوتبالی چون علی کریمی و فرهاد مجیدی از این دو بازیکن حمایت کردند.
بیشتر بخوانید:
به خاطر یک مشت دلار/ ورزشکاران بزرگ مقابل اسرائیلی‌ها چه رفتاری داشتند؟
اما حواشی این بازی به وزارت خارجه هم کشیده شد و سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: مواضع ما مقابل رژیم صهیونیستی مشخص است که آن را به رسمیت نمی‌شناسیم و در حوزه ورزش هم سیاست ما عدم رویارویی بوده و در این خصوص وزارت ورزش باید پاسخگو باشد که البته آنها این اقدام را محکوم کردند.
آرش میراسماعیلی که امید اول کسب مدال طلا در المپیک آتن در رشته جودو بود و از بازی مقابل یک ورزشکار اسرائیلی امتناع ورزید در این خصوص گفته بود: من در عین حال که این حرکت را محکوم می‌کنم، اما باید به این موضوع هم اشاره کنم. این موضوع، یک موضوع کاملاً داخلی است و مطمئناً در بین خانواده بزرگ ایران حل خواهد شد. این اتفاق هیچ ربطی به رژیم غاصب و جعلی اسرائیل ندارد و آنها نمی‌توانند با این رفتارهایی که در رسانه‌های خود به راه انداختند در بین مردم ایران تفرقه افکنی راه بیندازند.
اگرچه باید تاکید کرد که این مسئله باید در قالب خود و از طریق مجاری قانونی مرتبط با ورزش حل شود، اما برخی به دنبال این بودند که اقدام این دو بازیکن را اقدامی حرفه ای و در قالب یک بازی معمولی ورزشی تفسیر کنند و حضور این دوبازیکن در این بازی را نشانه پایبندی آنها به قراردادهایشان می دانند. مسئله ای که از ابتدای انتشار خبر، مورد تاکید حامیان این دوبازیکن بود.
اما سوالی که در اینجا پیش می آید این است که چطور پایبندی به یک تیم امری مهم است اما پایبندی به قانون کشور، در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد. شاید این ابهام به وجود بیاید که این دو بازیکن در یک تیم غیر ایرانی بازی می کردند اما از آنجایی که هر دوی آنها شهروند ایرانی هستند، باید بر طبق قوانین کشور رفتار کنند.
اما انتشار خبر محرومیت حاج صفی و شجاعی موجب حمایت مجدد برخی از افراد از این دوبازیکن شد. مهدی مهدوی کیا در یک پست اینستاگرامی خواستار شد که سیاست دست از سر فوتبال بردارد و در ادامه نوشت: ای کاش به فکر درست کردن زیرساخت های فوتبال و ساختن چند ورزشگاه بودیم، نه اتفاقات لبنان و عراق سوریه و...
این صحبت مهدوی کیا، با واکنش های شدید فعالان فضای مجازی رو به رو شد. برخی با انتشار تصویری از مهدی کیا که در زمان فتنه 88 از جریان برانداز، حمایت کرده بود گفتند:
تنافض در پست اینستاگرامی مهدی کیا آنجایی به چشم میخورد که وی داعی دار جدایی فوتبال از سیاست است اما در امور دفاعی جمهوری اسلامی ایران در کشورهای درگیر با گروه‌های تکفیری و داعش دخالت کرده و اظهار نظر میکند.
شاید زمانی که مهدوی کیا با مچ بند سبز از جریان مورد حمایت، تروریست هایی همچون سازمان منافقین، عبدالمالک ریگی و اسرائیلی ها، حمایت می کرد باید به این فکر می بود که نباید ورزش را سیاسی کند. اقدامی که چند سال بعد در قالب دیدار با حامیان فتنه دیدار و گرفتن عکس یادگاری با آنها خودش را نشان داد.
اما نکته مهم دیگر، در خصوص استفاده سیاسی مهدوی کیا بر میگردد به بازی او مقابل تیم ملی آمریکا و گلی که مقابل این تیم به ثمر رساند. پاداش این گل، معافیت سربازی مهدوی کیا بود. اما او هیچوقت از خود نپرسید که مگر فوتبال سیاسی است؟ و هیچوقت پاسخ نداد که اگر این گل را به تیم دیگری می زد هم اینگونه تشویق می شد؟ پاسخ این سوالات مشخص است.
اما سوالی همچنان پاسخ نامشخصی دارد. اگر حضور سیاست در فوتبال، امری مذموم و ناپسند است و اگر قرار نیست اقدامات سیاسی بر فوتبال تاثیر بگذارد، باید پرسید که سرنوشت برخی افراد به دلیل حاشیه هایی که در جریان بازی های جام جهانی 2006 ایجاد کردند چه می شد؟ اگر آن حواشی باید علنی می شد و سیاسیون به این مسئله ورود پیدا نمی کردند و جلوی رسانه ای شدن آن را نمی گرفتند الان چه کسی آنها را اسطوره و الگو می دانست؟
ببینیم چی داره بگه؟