اداره بدون وزیر وزارتخانهای که عمده مخاطبینش اقشار تحصیلکرده جوان و یا به بیان شعاریِ مسئولین ذیربط، "آینده سازان این مرز و بوم!" هستند، از همان مصادیق اتمّ کم توجهی مدیران و تصمیم سازان دو دولت تدبیر و امید به دانشگاه و دانشگاهیان است. مسئلهای که با اعتراض گروههای حامی دولت حسن روحانی نیز مواجه شده و افراد و ارگانهای متعددی در مقطع فعلی به نابسامانیهای حاکم در دولت پیرامون تاخیر در معرفی وزیر علوم دولت دوازدهم به مجلس واکنش نشان دادهاند که در همین راستا روزنامه اعتماد که از اصلیترین جراید حامی دولت است، طی گزارشی که روز سهشنبه بیست و پنجم مهرماه منتشر شد، با نام بردن از "دانشگاه" به عنوان مهمترین پایگاه آراء رییس دولت دوازدهم، نسبت به بی توجهی به مراکز اموزش عالی هشدار داد.
به نظر میرسد اعتراضهای سریالی و مداوم حامیان دولت به تاخیر در معرفی وزیر علوم در روزهای گذشته بیش از پیش حال و روز آشفته وزارت علوم را حکایت میکند که در همین راستا بررسی بیشتر مواضع این حامیان، این نتیجه را مستفاد میگرداند که حجم سردرگمی مسئولان دولتی در تعیین تکلیف وزارت علوم به اندازهای است که حتی متحدین سیاسی دولت روحانی نیز برای حمایت از رویکرد روحانی در وزارت علوم دچار عجز نسبی شدهاند. البته جنس اظهارات اعتراضی این حامیان تقریبا با یکدیگر تفاوت دارد که برای مثال از میان مصاحبههای اخیر این معترضین، میتوان به نظرات علی مطهری نماینده مجلس شورای اسلامی در این باب اشاره کرد که از موضع نائب رییسی مجلس این تاخیر در معرفی را مورد انتقاد قرار داده است و با ادبیاتی خاص ضمن حمله به عدم استقلال روحانی در انتخاب وزرا، به تمجید از عملکرد رییس جمهور پیشین یعنی محمود احمدینژاد در این حوزه پرداخته و وی را بسیار "مستقلتر" توصیف کرده است.
در واقع شاید بتوان جدال رسانهای حسینعلی امیری معاون پارلمانی رییس جمهور و علی مطهری نائب رییس مجلس را نیز در الگوی همین اعتراضات مورد تجزیه و تحلیل قرار داد که طی این جدال علی مطهری ادامه اداره وزارت علوم با سرپرست را خلاف قانون توصیف کرده و انتصاب سه ماههی سرپرست برای وزارتخانهها را فقط در حالتی مجاز دانسته است که وزیر وزارتخانه مربوطه استیضاح شده و یا اینکه توسط رییس جمهور عزل شود در حالی که امیری با رد سخنان مطهری، مهلت سه ماههی تعیین سرپرست را ویژه تمامی وزراتخانهها عنوان کرده است که البته در نوع خود این تفاسیر کاملا متفاوت از هم از همان نکات جالبی است که شاید فقط میتوان آن را در ساختار نامنظم سیاسی کشور خودمان مشاهده کرد.
محمود صادقی و فاطمه سعیدی دو تن از دیگر حامیان روحانی و اعضای برجسته فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی از جمله معترضینی بودهاند که به روند نامشخص این روزهای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری اشاره کرده و خواستار پایان آن شدهاند و حتی صادقی طی مصاحبهای صراحتا اظهار داشته است: "کار از انتخاب گزینهها گذشته است و هر گزینهای که مطرح میشود طی روش غیر قابل قبولی میگویند مورد تایید واقع نشده است." اظهاراتی از این دست به خوبی نشان میدهد که دولت حتی از نظر حامیانش نیز اراده و همچنین توان اداره مطلوب مهمترین سازمان علمی کشور را نداشته و از اتخاذ تصمیم صحیح در این رابطه عاجز مانده است که البته باید به این نکته اشاره کرد که در میان این بحران اداره وزارت علوم تمامی گروههایی که به نحوی در دانشگاههای سراسر کشور حضور دارند، از این وضعیت نابسامان متضرر میشوند چرا که در صورت ادامه یافتن چنین وضعیتی، مشخصا این "عدم وجود وحدت رویه" در اداره دانشگاهها خواهد بود که روح و جسم دانشگاه، دانشگاهی و در نگاه کلانتر"جامعه علمی" را مورد آسیب قرار خواهد داد.
در بین این کش وقوسهای روزهای گذشته در رابطه با معرفی وزیر جدید، اسامی نفراتی چون رضا فرجی دانا وزیر سابق علوم در دولت یازدهم، الهام امین زاده معاون حقوقی سابق رییس جمهور، حسین سلیمی رییس دانشگاه علامه طباطبایی، سیدضیاء هاشمی سرپرست فعلی وزارت علوم و منصور غلامی رییس دانشگاه بوعلی سینای همدان بیشترین تکرار را در گمانهزنی ها به خود اختصاص داده است که هرکدام از این گزینهها به صورتی مورد نقد و بررسی رسانهها قرار گرفتند که در این بین منصور غلامی رییس دانشگاه بوعلی هم اکنون مورد نقد رسانههای برخی جریانات سیاسی قرار گرفته است که عمده استدلالهای نقادان این رسانهها مربوط به انتساب رییس بسیج اساتید به عنوان معاونت فرهنگی در دانشگاه بوعلی توسط غلامی است که به نظر میرسد جدالهای سیاسی نیز در انتخاب وزیر علوم بخشی از معماهای این نمایشنامه پُرابهام را به خود اختصاص داده است.
* گزارش از محمد نوروزی