به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از 90، بعد از سه هفته رقابت هیجان انگیز در جام جهانی، چهار تیم اروپایی موفق شدند جواز حضور در مرحله نیمه نهایی را کسب کنند و حالا برای حصور در فینال و قهرمانی در جام ۲۱ مبارزه می کنند. در آستانه شروع بازی های حساس نیمه نهایی، نگاهی داریم به یک ویژگی کلیدی هر یک از این ۴ تیم:
فرانسه: انعطاف
تا همین چند وقت پیش تیم دشام به خاطر این جنبه مورد انتقاد قرار می گرفت، منتقدین استدلال میکردند که تیم فرانسه تیمی هزار چهره است که فاقد یک هویت واقعی و مستقل است. اما در این جام، این خصیصه در قالب یک ویژگی حیاتی خودنمایی کرد. خروس ها در دور گروهی عملگرا، در بازی مقابل آرژانتین، تماشاگرپسند و دل نواز و در مقابل اروگوئه، مستحکم و کارآمد بودند. سه تیم فرانسه متفاوت؟ نه، یک تیم با تاکتیک های مختلف.
فرانسه به خوبی می داند که در مقابل تاکتیک رقیب، چطور خودش را وفق دهد و در زمین شکل بگیرد، این یک توانایی ارزشمند و کمیاب است. ترکیب تیم می تواند در یک مسابقه ۴-۳-۳ باشد و در بازی دیگر ۴-۲-۳-۱، حال بستگی به این دارد که دشام بخواهد از قدرت ژیرو استفاده کند یا با سرعت امباپه، دفاع حریف را هدف بگیرد. چنان که در این تورنمنت دیدیم، دیگر تیم آسانی وجود ندارد و حتی غول هایی مثل آلمان و اسپانیا هم در ارائه بازی سبک خودشان دچار مشکل شدند، مالکیت پیروزی به ارمغان نمی آورد و تجربه هم موفقیت را تضمین نمی کند، انتخاب های مختلف همه چیز است.
بلژیک، روحیه تیمی
شیاطین سرخ با تیمی به روسیه آمدند که یکی از بهترین ترکیب های ممکن از نظر ستاره ها بود، اما در طول جام مشخص شد که ویژگی کلیدی این تیم، نه فردیت ها، بلکه روحیه تیمی و همکاری است.
این ویژگی می تواند مهمترین دارایی تیم بلژیک تلقی شود که پیش تر از این تیم ندیده بودیم. این ویژگی که در لحظات سخت بازی با ژاپن و سپس برزیل، خیلی خوب به چشم آمد، چیزی نبود که قبل تر از بلژیک سراغ داشته باشیم. مثلث هجومی درخشان تیم، هازارد، لوکاکو و دی بروین در موقع ضرورت به خوبی کمک حال تیم شده اند و جالب اینجاست که بلژیک در جام ۲۱، ۹ گلزن مختلف داشته که نشان از نقش تمام بازیکنان تیم در طول تورنمنت داردو
روبرتو مارتینز هم به نظر فرد مناسبی است که در زمان مناسب در جای درست قرار دارد. به نظر می آید او به سبک مناسبی برای گرفتن بهترین خروجی از ستارگان بلژیک و ایجاد یک تیم متحد رسیده است. در این تیم بلژیک همه آماده جنگیدن و فداکاری در زمین مسابقه هستند یا نقش شان را به عنوان تعویضی پذیرفته اند و از هم تیمی های خود حمایت می کنند.
انگلیس؛ تنوع
انتخاب یک نقطه قوت مشخص برای این تیم انگلیس، کار سختی است. چنان که تیم ساوتگیت همچنان در تلاش برای کسب برد در بازی هایش، روش های جدید و مختلفی را برمی گزیند. همه ما مشاهده کرده ایم که این تیم جوان، با اعتماد به نفس و رو به پیشرفت، با سیستم مدرن بازی خود، چطور از شرایط بهترین نفع را برای خود می برد. آن ها برای هر مسابقه ای آماده هستند و مدیریت بازی این تیم انگلیس به شکلی جالب توجه موثر و کارآمد است.
انگلیس برای اولین بار در جام جهانی موفق شد در ضربات پنالتی پیروز شود. ستاره های این تیم درون دروازه و نوک خط حمله که هر دو جام خیلی خوبی را پشت سر گذاشته اند؛ فقط ۲۴ سال دارند. این تیم انگلیس احتمالاً کامل ترین تیم انگلیس از سال ۱۹۹۰ است، انگلیس آخرین بار در آن سال به نیمه نهایی جام راه یافته بود. این تیم با سبک مدرن، صبورانه و آرامش خود به دنبال تاریخ سازی است.
کرواسی؛ استعداد در کمربند میانی
با عنایت به این که آن ها در یکی از سخت ترین گروه های جام، نه تنها صعود کردند بلکه سه برد کسب کردند و به عنوان صدرنشین راهی دور بعد شدند، در کنار دو بازی ۱۲۰ دقیقه ای در مرحله حذفی؛ باید اذعان کرد کرواسی یکی از بهترین های جام ۲۱ بوده است. بزرگترین دارایی دالیچ قطعاً خط میانی توانمند کرواسی است که یکی از بهترین های جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه است. بازیکنان این فاز از کرواسی، همیشه آرام، خونسرد، مسلط و سازمان یافته مشاهده می شوند.
راکیتیچ و مودریچ، استخوان های اصلی این تیم کرواسی هستند. کم پیش می آید که ترکیب یک بازیکن از رئال مادرید و یک بازیکن از بارسلونا، چنین قدرت ویران کننده ای ایجاد کند، اما این دقیقاً همان چیزی است که راکیتیچ و مودریچ در موتورخانه تیم کرواسی انجام می دهند. اما آن ها تنها هم نیستند، به این دو نفر، باید کواچیچ، بادلی و بروزوویچ را هم اضافه کنید که حقیقتاً نسلی طلایی را از هافبک های میانی در فوتبال کرواسی رقم زده اند.
