به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل ازایسنا، حمیدرضا افتخاری مدیر کل هنرهای نمایشی و رادیو نمایش درباره این مناسبت و برنامه‌های پیش‌رو می‌گوید: «در سال گذشته با دوستان قراری گذاشتیم که به سمت کیفی‌سازی آثار برویم، الحمدلله گام‌های خوبی برداشتیم ، البته در حوزه کیفی سازی آن هم درعرصه نمایش کارها به سرعت انجام نمی شود و حتما نیازمند زمینه سازی برای یک زیر ساخت هست اما خوشبختانه با لطف خدا همه اینها فراهم شده است و در همین امسال کارهای کیفی بیشتری را انجام دادیم.»
ایوب آقاخانی، نویسنده، بازیگر و کارگردان نمایش های رادیویی هم می‌نویسد:
«من ایوب آقاخانی مفتخرم که از نخستین لحظه‌هایی که این نوزاد پا به جهان گذاشت، در کنارش بودم، مفتخرم که اولین برنامه زنده رادیو نمایش را در کنار جشنواره نمایش های آیینی - سنتی اجرا کردم، مفتخرم که طولانی‌ترین برنامه رادیو نمایش را که هر شب به روی آنتن می رفت به استثنای جمعه ها به مدت چهار سال به روی آنتن بردم، مفتخرم که نمایش های زیادی برای این رادیوی محترم تولید کردم و تمام این افتخارها تنها به این دلیل ساده است که باور دارم رادیو نمایش یک سرمایه ملی و مهم است که می‌شود دوستش داشت و به آتیه‌اش امید بست و امیدوارم کنار مخاطبان وفادار رادیو نمایش دویستمین سالگرد تولدش را به هم شادباش بگوییم وتا آن زمان برکات بیشتری از طریق این شبکه رادیویی به جامعه رسانده باشیم.»
آشا محرابی بازیگر، کارگردان و نویسنده نمایش‌های رادیویی درباره رادیو نمایش می‌گوید:
«رادیو نمایش محل تلاقی هنر و اندیشه. جایگاه تجلی خیال سالروز تولدش مبارک. امید که مانا باشد و ماندگار، مدام باشد و مستدام رادیو نمایش.»
میکاییل شهرستانی بازیگر، کارگردان و نویسنده نمایش‌های رادیویی در بخشی از اظهار نظرش آورده است:
«نمایش سخت‌ترین نوع برنامه‌سازی در رادیو است و کلا تئاتر پیچیده‌ترین نوع درام هست و طبیعتا باید آدم های زیادی در حوزه های مختلف و تخصص های مختلفش تربیت شوند و طبیعتا نباید فراموش کرد که مقوله نمایش با ما شروع نشده و با ما هم تمام نخواهد شد. پیش از ما متقدمینی بودند که سکان‌دار نمایش بودند که متاسفانه بسیاری از آنها پیش ما نیستند، روحشان شاد و کسانی هم که حضور دارند باید عزت و احترامشان حفظ شود و البته خودشان هم این عزت و احترام راحفظ کنند و باید بدانیم که ما پیچیده‌ترین نوع برنامه سازی را در رادیو نمایش انجام می دهیم و احتیاج به مطالعه، کنکاش جستجو و فروتنی داریم و در عین حال نظارت درست نه اینکه بیایم خرده نمایش‌هایی را به عنوان تئاتر به مخاطب ارائه کنیم.»
«آرزو می‌کنم که آنچه که لایق رادیو هست و فراموش شده دوباره به یاد بیاوریم و در جهت ارتقا کیفی، کسانی را به کار بگماریم که فقط به فکر گرداندن تولیدات پیش پا افتاده تحت عنوان نمایش رادیویی نباشند و کیفیت برایشان اهمیت داشته باشد و مخاطبین رادیو که جز شریف ترین مخاطبین هستند لایق برنامه سازی های متنوع و بسیار پاکیزه هستند و از یاد نبریم کوتاهی ما در آینده، زمانی که نباشیم موجب قضاوت خواهد شد و امیدوارم که آن روز، این داوری، داوری درستی باشد.»
