به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، رئیس اسبق سازمان سنجش آموزش کشور و عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر انتخاب دانشجویان دکتری در شرایط فعلی را از میان بدترین‌ها دانست.
عبدالرسول پورعباس، اظهار کرد: آزمونی که در حال حاضر برگزار می‌شود، متاسفانه بر یک مبنا و روند غلط سازماندهی شده و منجر به این می‌شود که افرادی جذب شوند، که به جای داشتن استعداد، دانش و سطح علمی خوب، دارای استعداد محفوظات خوب هستند و توانایی تحلیل و به دست آوردن نتایج جدید را ندارند.
وی ادامه داد: اتفاقی که عملا در دانشگاه‌ها رخ داده، این است که دانشجویانی که دارای عمق دانش بیشتر هستند ولی محفوظات ضعیف‌تری دارند، در آزمون‌های پذیرش دانشگاه که غیر استاندارد هم است، موفقیت کمتری به دست می‌آورند. به این ترتیب، افرادی به دانشگاه‌ها معرفی می‌شوند که بیشتر دارای محفوظات هستند و دانشگاه‌ها مجبورند که از بین این افراد، دانشجویان خود را انتخاب کنند.
پورعباس در این رابطه ادامه داد: این دانشجویان پس از ورود به دانشگاه با دو مشکل عمده مواجه می‌شوند. یکی مشکل زبان که شرط احراز حد نصاب زبان را کسب نکرده‌اند و این امر بعضا تا ۳ سال طول می‌کشد و دیگر اینکه در این مدت درگیر تقویت حافظه خود هستند.
عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر افزود: با یک بررسی اجمالی طی ۳ سال اخیر درمی‌یابیم که تعداد افرادی که انصراف داده و یا اخراج شده‌اند و یا به هر دلیل به پایان کار نرسیده‌اند، نسبت به گذشته افزایش یافته است.
پورعباس با بیان اینکه دانشجویانی که در گذشته جذب می‌شدند، از کیفیت بالاتری برخوردار بودند، گفت: اغلب دانشجویانی که در حال حاضر جذب می‌شوند، بیشتر محفوظات خوبی دارند و داشتن توانایی محفوظات خوب چیزی نیست که در دوران دکتری کافی باشد چراکه این افراد نمی‌توانند کارهای تحقیقاتی خود را پیش ببرند و نتایج علمی جدید به دست آورند. به این ترتیب، روندی که طی ۴-۳ سال اخیر داشته‌ایم، سبب شده نقش دانشگاه‌ها عملا به صفر برسد. چون مصاحبه‌ای که میان داوطلبان انجام می‌شود، از بین بدترین‌ها بوده و انتخاب بین بد و بدتر است. چراکه دانشجویان خوب معمولا درگیر حفظیات نیستند و معمولا افرادی در این آزمون‌های تستی موفق هستند که توانایی حفظیات خوبی داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند امکان دارد توسعه علمی کشور به خطر بیفتد، ادامه داد: در دنیا یک روش استاندارد برای پذیرش دانشجو دکتری وجود دارد که ما در گذشته این روش را نهادینه کردیم ولی اجرا نشد. در این روش یک آزمون به نام "GRE" یا آزمون سوابق تحصیلی برگزار می‌شود که سنجش توانایی و معلومات دانشجویان است. زمانی که داوطلبان آزمون می‌دهند، هر دانشگاه نمره مطلوب خود برای پذیرش را اعلام می‌کند. این آزمون به همراه یک آزمون از الزامات است و همه دانشگاه‌ها قبل از ورود دانشجو این آزمون‌ها را برگزار می‌کنند.
پورعباس در این رابطه عنوان کرد: زبان تحقیق، "انگلیسی" است و اگر دانشجو بخواهد حین تحصیل به یادگیری زبان بپردازد، این امکان وجود ندارد، زیرا دانشجو به دلیل انجام تحقیق، زمان و تمرکز کافی برای یادگیری زبان ندارد. لذا به نظر من پیش شرط ورود به دانشگاه مجموع نمرات آزمون زبان، آزمون سنجش توانایی و مهارت و در نهایت پذیرش نیمه متمرکز است. سازمان سنجش این آزمون‌ها را برگزار می‌کند و دانشگاه‌ها مصاحبه عملی می‌گیرند. به این ترتیب دانشجو با ورود به دانشگاه دغدغه زبان ندارد و استاد راهنما خود را کلافه نمی‌کند. با چنین تغییراتی، عملا دانشجویانی به پذیرش دوره دکتری درمی‌آیند که دغدغه تحصیلی دارند. البته قطعا خطاهایی هم در این زمینه اتفاق می‌افتد ولی نباید به خاطر این خطاها کل پذیرش را زیر سوال ببریم.
