به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محسن مهدیان مدیرمسئول روزنامه همشهری نوشت: رهــبرانقــلاب در دیــدار با دانشجـــویان چند توصیه راهگــشا داشتند که کنار هم یک پیکره از منظومه‌ای پدرانه می‌سازد.
مرور کنیم:
یکم. درباره وظیفه یک دانشجوی مطلوب فرمودند: اول ایجاد تحول در ذهن و واقعیت جامعه و در مرحله بعد ایجاد تحول در ذهن و واقعیت جهان. هم افق پیش‌رو را تصویر کردند و هم توجه توامان به ذهن و واقعیت دادند.
خلاصه اینکه: هم باید در واقعیت تحول‌خواه بود و هم در معنا بخشیدن به این واقعیت در ذهن. هم بیرون انسان را باید ساخت و هم درون و نوع نگاه او به عالم. حرف‌هاست که بماند.
دوم. فرمودند جوان امروز باید «آرمانخواه» و «واقع‌بین» باشد. یعنی کسی می‌تواند در واقعیت و ذهن تحول ایجاد کند که نگاه آرمانی داشته باشد و البته واقع‌بین باشد که بتواند برای عبور از وضع موجود و رسیدن به وضع مطلوب ارائه طریق کند.
سوم. امیدوار بودن. فرمودند امید همان سوخت و موتور آرمانخواهی است. برای توجه‌دادن به امید نیز بر ۲نکته تأکید کردند. اول اینکه مشکل هست، بسیار هم هست، اما قابل رفع است. فرمودند حل این نیز به دست جوانان میسر است. دوم هم توجه دادند به سنت قطعی الهی؛ اینکه خداوند قطعا مومن را نصرت می‌دهد.
چهارم. ضمن توجه دادن به امید، معنای انحرافی و سنتی از انتظار فرج را شکستند. اینکه انتظار این نیست که بنشینیم تا امام بیاید و مشکلات را حل کند. انتظار یعنی ایستادن. یعنی حرکت کردن. یعنی تلاش برای رفع مشکلات.
الحق چقدر کم گذاشته اند علمای ما در تعمیق و تدقیق مفهوم انتظار.
پنجم. اشاره به عقلانیت داشتند و از آن به فرمان موتور محرکه امید یاد کردند. عقلانیت یعنی مشکل را ببینیم و سردست بگیریم و تأکید داشتند که برای آن راه‌حل «علمی» و «عملی» ارائه کنیم. «صبوری» را نیز لازمه عقلانیت دانستند؛ اینکه اصلاحات یک‌شبه ممکن نیست و صبر می‌خواهد... .
ششم. به نقشه دشمن اشاره کردند. روشن است که هر حرکتی بدون اعتنا به نقشه دشمن محکوم به شکست است. اما نقشه دشمن در یک کلام چیست؟ ناامیدی. راهبرد این خناسان برای ناامیدی چیست؟ اینکه جامعه روی‌گردان از دین و انقلاب شده است. حال آنکه فرمودند مردم ما سال‌به‌سال انقلابی‌تر و معنوی‌تر شده‌اند.
دقت کنیم که این فرض یعنی ایمانی‌تر شدن جامعه چه میزان برای جوان انقلابی امیدبخش است.
هفتم و اما به یک راه میانبر اشاره کردند و آن اینکه شهید زندگی کنید. تأکید کردند شرح حال شهدا را بخوانید. فرمودند خود می‌خوانم و اشک می‌ریزم و استفاده می‌کنم. از امام گفتند که به حال شهدا غبطه می‌خوردند.
از شهدایی نیز به‌عنوان الگو نام بردند؛ از آوینی و تهرانی‌مقدم و کاظمی‌آشتیانی تا رسیدند به حججی و نزدیک‌تر شدند تا عجمیان و علی‌وردی و... فرمودند شبیه شهدا شوید.
هشتم و در انتها نیز به یک بلای دامنگیر این روزهای ما اشاره کردند که
الحق‌ام الرذائل در شبکه‌های اجتماعی است. و آن اینکه برای «دیده‌شدن» ننویسید. «برکت نمی‌کند» تمام.
و اینطور افق بلند تحول جهانی را به سلوک فردی پیوند زدند... و منظومه پدرانه شکل گرفت.
