خبرنامه دانشجویان ایران: سارا آفاق‌پور*// این روزها با گسترش رسانه ها در فضای مجازی، با عرصه وسیع تری نسبت به گذشته مواجهیم که با وجود عمر بسیار کوتاه نسبت به رسانه های ملی؛ در سرعت و جسارت انتشار خبر پیشی گرفته است و می توان شاهد دوری از مصلحت پنداری و سانسورگرایی ناشی از فشارهای جناحی هم بود. زیرا به واقع شبیه جولانگاهی است که فی المثل از سلیمان زمان تا مور، از درشت و ریز، عام و خاص، خوش نیت و بد تینت، همه می توانند پیام و گفتمان دلخواهشان را با ابزار خبر، تصویر و کلیپ های جنجالی به سرعت هرچه تمام جا بیاندازند.
در این جولانگاه مجازی چهار دسته از رسانه ها فعالیت می کنند:
1-منفعت طلبان
جماعتی که با سوء استفاده از ابزار رسانه و شارلاتانیزم در فضای مجازی، دست به چپاول و غارت منابع ملت می زنند: روزنامه ای که به ظاهر پرچم "قانون" را علم کرده اما مالکش از ابربدهکاران بانکی است، تهیه کننده سریال مشهوری که صندوق ذخیره فرهنگیان را به تاراج می برد، استاد دانشگاهی که در فضای مجازی، کمپین کمک به زلزله زدگان کرمانشاه راه انداخته و مبالغ میلیاردی بدست آمده را به جیب می زند. این ها مشتی از خروارند که پشت رسانه پنهان شده اند.
2-خیرخواه نماها
کسانی که سوار بر امواج رسانه در اقیانوس فضای مجازی، افکار جامعه را از مسائل اصلی به حاشیه منحرف کرده و جامعه را متشنج می نمایند. همچون "شبه" معترضان اقتصادی که به جای اعتراض به عملکرد مسئولین، در راهپیمایی ها آشوب به پا می کنند و می خواهند همه چیز را تا رسیدن به اعتقادات به آتش بکشند و هر عقده ای دارند جز گره گشایی در معیشت و اقتصاد کشور. یا چون آن ها که به بهانه ایجاد آزادی برای زنان میهن، سه شنبه های آبی! راه می اندازند و حجاب را معضل کنونی جامعه می دانند . از همه عجیب تر فتواهای آن رییس دولت اسبق؛ که در بحران اقتصادی کنونی کشور از 15 راهکار مریخی اش بجای پرداختن به نقاط ضعف، رفع حصر را حلال مشکلات کنونی می شمارد.
3- مدعیان دست خالی
همان افرادی هستند که با خوراک رسانه ای خود، با هرهدفی از فخرفروشی و ترویج تجمل گرایی گرفته تا میل شدید به عمومی کردن مسائل خصوصی زندگیشان باعث بیشتر شدن فاصله بین مردم و مسئولین، پابرهنگان و آقازادگان و لمس بیشتر تبعیض و ناعدالتی می شوند. این گروه عاشق به رخ کشیدن سبک زندگی لاکچری خود هستند که در اینستاگرام بسوی توهم های پوچ گرایانه می تازند.
4- پهلوانان رسانه ای
اما دسته آخر، با اینکه وزنه بسیار کمتری از افراد را در بر دارد، توانسته بار سنگینی از دوش رسانه میلی و قوه قضاییه و....بردارد. آنها بجای دادن آدرس غلط و پرداختن به مسائل کم اهمیت، تمام همت خود را صرف شناسایی گلوگاه های فساد، مبارزه علیه زالوصفتان و ارائه راهکار عملی برای حل مشکلات می کنند. برنامه های تلویزیونی پایش و ثریا این راه را در پیش گرفته اند. گروه شهرداد نیز به راهبری میلاد گودرزی، مصداق خوبی در این زمینه است. این گروه کوچک به رهبری روزنامه نگاری جسور و دلسوز، نه تنها از همه ابزار و مهارت های ژورنالیستی برای ارائه روایت خود از پدیده ها و سوژه ها بهره می برد، بلکه هر اتفاق مهم را یک پرونده فرض می کند که باید ابعاد و لایه های درونی آن را کشف کند. او از همین نقطه عزیمت، در قامت یک کارآگاه ظاهر می شود تا معادلات پنهان مافیاهای چپ و راست در سیاست و اقتصاد را واکاوی و افشا کند. ویدیوی جنجالی ویلای لواسان سرلشکر فیروز آبادی و سرزدن گودرزی به آن، افشاگری و پیگیری فساد و اختلاس چند هزار میلیاردی در بانک سرمایه که تا کنون منجر به بازگشت 300 میلیارد تومان پول به بیت المال شده است از اقدامات این گروه نوپا می باشد. عقیده گودرزی ها این است که این مفسدان داخلی هرکدام آمریکای کوچکی هستند و مبارزه با آن ها پیرو همان مرگ بر آمریکای نشئت گرفته از اعتقادمان بر استکبارستیزی است.
بله؛ گاه یک تارزان رسانه ای پیدا می شود که با نیتی خصمانه به خیال خود می خواهد امنیت یک جامعه را برهم زند ولی آن یکی امنیت مفسدین را!! در این جولانگاه، قضاوت و مدیریت رسانه تان با خودتان!
*عضو سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران
